یکسال اخیر نشده روزی 1 فیلم نبینم. اما به دلایلی 45 روز است فیلم ندیده ام. امروز که فرصتش شد، دنبال فیلمی گشتم برای دیدن؛ یک فیلم هنری و تحسین شده در جشنواره ها. چند فیلم کاندید شدن برای انتخاب، اما زمانشان بیشتر از 2 ساعت بود و واقعا حوصله ام نمی کشید. در نهایت فیلم Late Bloomers 2023 را انتخاب کردم. فیلم ساخته ی لیزا استین کارگردان 40 ساله ی آمریکایی است.

فیلم درباره دختری 28 ساله و شکست خورده از جریانی عاطفی است که شبی حین تلاش برای دیدن دوست پسر سابقش، لگنش می شکند و بستری شدنش در بیمارستان موجب آشنایی اش با پیرزنی لهستانی می شود. پیرزن حتی نمی تواند یک کلمه انگلیسی حرف بزند. اما دختر در نهایت پرستار پیرزن می شود و مسئولیت پذیر شدن و ورود او به دنیای بزرگسالی را شاهد هستیم. فیلم با نورپردازی های شارپ و حرکت طبیعی دوربین، سعی دارد از خامی زندگی واقعی شخصیت اصلی فیلم تقلید کند؛ که موفق هم عمل می کند.

دختر نوازنده است اما یک نوازنده ی افسرده. و در طول فیلم هم تا لحظات پایانی از سازش استفاده نمی کند. مگر وقتی که به ملاقات مادر مریضش می رود و برای او می نوازد. شاید فیلم برای همین صحنه ساخته شده باشد.

فیلم را میتوانید اینجا دانلود کنید، شاید خوشتان آمد.

دیالوگ آخر فیلم که یک حرف جالب از جانب مادر به دختر است را اینجا می نویسم: