امروز در پادکست انسانک به روایت حسام ایپکچی، شنیدم:

آیا کتاب هایی که ورق زدیم، کلمه هایی که اندوختیم، برای روزگار جنگ حرفِ گفتنی دارند یا ندارند؟ آیا با این ها می توانیم زندگی را طوری دیگر تجربه کنیم؟ آیا در روزهای اضطرار و اضطراب این دانسته ها به کمک ما می آید یا نه؟ اگر جواب این باشد که به داد ما نمی رسند، که صادقانه اضافه بار برداشتیم، عمر هدر دادیم.

فاصل صوتی کامل این پادکست را در تلگرام اینجا بشنوید.

این سوال ابتدای پادکست بود و حسابی درگیرتر ام کرد. چون این روزها به همین چیزها فکر می کنم. چیزهایی که درباره استراتژی در هنگام بحران، طوفان فکری و انعطاف پذیری مواقع شکست و از این دست خوانده بودم، آیا حالا کمک حال اند؟

شش روز اولِ جنگ حسابی درگیر اخبار بودم و تمرکز نایاب. اما از روز هفتم با تمرکز 70 درصدی برگشتم. و امروز احتمالا بیشتر از 80 درصد بودم. این گفته ی حسام ایپکچی کمک کرد فراخوانی به تمام خوانده ها و دانسته ها بدهم تا در مقابل این روزهای سخت که تمام دنیا را درگیر کرده، سربازهای نجات بخشِ «حالا در کدام جبهه ی تغییر بجنگم» را احضار کند.

شما چی؟ خوانده ای – کتابی چیزی به یاری تان آمده؟