قبلا بصورت تک پست مطالب این سایت وایرال می شد. مثلا وقتی انیمشین «در سایه سرو» اسکار گرفت آنقدر ترافیک سایت زیاد شد که چند ساعت کند شده بود. هیچ وقت نشده بود که پربازدیدترین مطلب سایت خود صفحه اصلی باشد. اما دو روز است بازدید های سایت خیلی زیاد شده و شاید به استمراری ربط داشته باشد که از 14 ماه گذشته شروع شده و تقریبا روزانه سایت را به روز کرده ام.

در عصری زندگی می کنیم که بلاگ نویسی معنایی ندارد و حالا وقتی کسی چیزی سرچ می کند هوش مصنوعی گوگل خلاصه ای از جواب را به کاربر می دهد و حتی اجازه نمی دهد کاربر به سایتی مراجعه کند. 40 درصد از سرچ گوگل هم بخاطر سرچ در هوش مصنوعی هایی مثل چت جی پی تی کم شده. پس جرات می خواهد در همچین وضعیتی سایت بزنی و مرتب به روز کنی.

اما فلسفه ی این سایت چیز دیگری است. هدف مخاطب نیست. خودم هستم. حقیقتا دوست ندارم کسی اینجا بیاید. این مطالب را برای خودم می نویسم! اینجا یک دفترچه یادداشت شخصی است. پس چرا توی دفترچه نمی نویسم و اینجا منتشر می کنم؟ شاید بخاطر تعهدش. که اینجا زیر نگاه باشم. چون این سایت را برای منظم بودن و تمرین کردن می خواهم نه چیزی دیگر.

از آدمهای جدیدی که سایتم را پیدا کرده اند و ماندگار اند تشکر می کنم. امیدوارم لابه لای کلمات چیزی دستگیرشان شود و وقت شان تلف نشود.