این روزها مجموعه داستان «ماشین مرا بران» نوشته ی هاروکی موراکامی را می خوانم. قبل از هر چیز باید بگویم من عاشق جادو و فانتزی داستان های موراکامی ام. وقتی فهمیدم این داستان را بر اساس یکی از آهنگ های گروه بیتلز با همین عنوان نوشته، فورا دست به سرچ شدم و آهنگ را پیدا کردم. فهمیدم چه اقتباس هوشمندانه ای کرده از تقریبا هیچی! یعنی داستانی که ساخته سراسر تخیل بوده و فقط یک عنوان در اختیار داشته.
از این جالب تر اقتباس سینمایی این اثر است که اسکار هم گرفته!

دارم فکر میکنم چطور می توانم یک تمرین برای خودم دست و پا کنم که از آهنگ ها داستان بسازم و بعد کلمه ها را به تصویر ترجمه کنم و فیلم بسازم.

قبلا تجربه ی قلقک با چند عنوان را داشته ام که از آنها داستانی نوشته باشم، ولی آهنگ نه. مثلا من عاشق این عنوان ها‌ هستم: «ترس دروازه بان از پنالتی»، «مجردان تپه»، «پسری که عقبکی راه می رفت»، «سیب های کابل شیرین است».

از این آخری یک مستند کوتاه ساخته ام.