به واسطه ی تولید محتوای روزمره در اینستاگرام، متوجه تغییرات مستمر و سریع این اپلیکیشن هستم. اغلبِ این تغییرات هم بعد از چند روز یا چند هفته ناپدید می شوند. چون نتیجه ی مطلوب را به شرکت نداده است و کاربران از آن استقبال نکرده اند.

سوالی که برایم پیش می آید این است چرا یک پلیکیشن در موبایل مان به صورت روتین و خلاقانه در حال آپدیت و تغییر است اما ما سالها یک عقیده ی ثابت را با خود حمل می کنیم بدون کوچکترین تغییرات؟ انسان از یک اپلیکشین کم تر است؟

هر کدام از ما باید مدیرعامل خود باشد و به صورت منظم در حال تحلیل و تغییر خود.

ایده ی نوشتن این مطلب از آنجایی آمد که فکرِ به انجام یک کارِ 17 ساله بدون تغییرات اساسی، حیرت زده ام کرد. چرا بعضی وقتها چند گام به عقب نمی آییم تا تصویر بزرگ خودمان را ببینیم؟

چه چیزی توی زندگی ات هست که ساالهاست غبار تعصب روی آن نشسته و احتیاج به یک فُوت اساسی دارد؟

وجه دیگر شکست