بعضی فیلم ها دیدنشان برایم دو سه روزی طول می کشد. این نوع فیلمها معمولا جذابیت یا گیرایی کافی ندارند و ذهنم به صورت طبیعی با موضوعات دیگری سرگردان می شود. شاید به دلیل کندی روایت فیلم، پیچیدگی زیاد یا نداشتن ارتباط عاطفی با شخصیت ها باشد. دقیق نمی دانم. اما ذهنم به طور ناخواسته درگیر تولید داستان های جدیدی می شود که با عناصر فیلمِ در حال تماشا پیوند می خورد.
این دو سه روز اخیر، ذره ذره در حال دیدن فیلم سینمایی Sonne 2022 ساخته ی کوردوین ایوب بودم. فیلمسازی از کردستان عراق و همسن خودم. این فیلم چون در جشنواره برلین جایزه گرفته بود، کنجکاو شدم ببینم.
هیچی از فیلم نفهمیدم اما یک طرح فیلم که بنظر خودم جالب بود نوشتم. ذهنم فیلم را رها کرد اما دست کم به یک ایده فیلم رسیدم.
آخرین نظرات: