دیشب که داشتیم سُر می خوردیم تو فصل جدید و شب یلدا بود، زمستان با دانه های درشت برف بر شهر، شب چله را جدی کرد.(البته کردستان، شهرهای دیگر را نمی دانم)

اولین برف همیشه باید اسلوموشن به دیدارش رفت، دست زیر دانه ها گرفت و سردی و نرمی برف را برای یک ثانیه سیر نگاه کرد و ذوب شدنش را بین انگشتان دید، زیر برف رفت و دانه های آن را نرسیده به زمین در مشت شکار کرد.

بگذریم…

اولین روز زمستان مثل یک روتین آیین وار فیلم سینمایی «زمان ایستاد – Time Stood Still 1959» ساخته ی ارمانو اولمی را می بینم. فیلمی که 65 سال پیش ساخته شده است و هوز قلب سرخش می تپد و زنده است.

فیلم زمان ایستاد درباره دو نگهبان است که وظیفه نگهبانی از یک سد در کوهستان‌های برفی ایتالیا را دارند. مردی میانسال و باتجربه در آنجا مستقر است، اما نوجوانی بی‌تجربه و پرشور به جای یکی از نگهبانان که به مرخصی رفته، به کوه می‌آید. در ابتدا، اختلاف‌های شخصیتی و نگرش‌های متفاوت آن‌ها باعث ایجاد فاصله می‌شود، اما با گذشت زمان و مواجهه با شرایط سخت زمستان، آن‌ها به درک متقابلی می‌رسند و رابطه‌ای دوستانه میانشان شکل می‌گیرد. فیلم به تنهایی، تعامل نسل‌ها و زیبایی طبیعت می‌پردازد.

دانلود فیلم Time Stood Still 1959