دیروز در کارگاه فیلمسازی یک روزه بخشی از صحبت هایم درباره تاثیر هوش مصنوعی بر سینما در آیند بود.
سینما در آینده به سمت سینمای تعاملی می‌رود. مخاطب می‌تواند پایان یا مسیر داستان را خودش انتخاب کند، و هوش مصنوعی فیلم را در لحظه تغییر دهد. هر مخاطب می‌تواند نسخه‌ای از فیلم را ببیند که برای او بهینه شده است (از نظر داستان، شخصیت‌ها، و حتی ژانر).
اگر از عملکرد شخصیت اصلی داستان راضی نیستید، می‌توانید با آواتار خودتان به درون فیلم بروید و همه چیز را تغییر دهید. در عصر هوش مصنوعی فیلمسازی دموکراتیک‌تر است و هیچ داستانی به ما تحمیل نمی‌شود.
سینمای تعاملی انقلابی در نحوه روایت داستان‌ها ایجاد می‌کند، جایی که مخاطب تنها یک تماشاچی منفعل نیست، بلکه خالق بخشی از تجربه داستانی می‌شود. این فناوری به ما اجازه می‌دهد تا ارتباط عمیق‌تری با شخصیت‌ها و رویدادها برقرار کنیم، زیرا داستان نه فقط به سلیقه، بلکه به احساسات و انتخاب‌های آنی ما واکنش نشان می‌دهد.
در این شکل از سینما، هر تماشاچی می‌تواند جهان فیلم را متناسب با علایق، عواطف، یا حتی تخیلات خود بازسازی کند. این یعنی فیلمی که می‌بینید می‌تواند برای هر مخاطب تجربه‌ای منحصربه‌فرد باشد، درست مثل یک اثر هنری که هر کس آن را به شکلی متفاوت تفسیر می‌کند.
در نهایت، این تحول سینما را به فضایی پویا و باز تبدیل می‌کند، جایی که آزادی خلاقیت و انتخاب به نهایت خود می‌رسد، و ما دیگر محدود به نسخه از پیش تعیین‌شده‌ای از داستان نیستیم. این عصر جدید نویددهنده آینده‌ای است که سینما نه تنها سرگرمی، بلکه تعامل عمیق با داستان‌ها خواهد بود.
آخرین نظرات: