هر روز از زندگی توده ای بی شکل است که وظیفه ما شکل دادن به آن است.

دیروز شکل دادن به روزم با رفتن به کوه بود. هر سال اواخر فروردین فصل ریواس در کردستان است. مثل یک عشق فوتبال که منتظر توپ زنی تیم مورد علاقه اش است، من هم منتظرم در زمینِ بهار ریواس سبز شود.

رفتن به کوه و کندن این گیاه ترش و خوشمزه، بیشتر از یک طبیعت گردی و برداشت سوغاتی های بهار است.

این کار برایم حکم رفتن به یک آشرم در هند را دارد. جایی برای تمرین سکوت و معنویت. فاصله گرفتن از دنیایی که پیش از آن در آن بودم.

پایان روز، کلی ابر تازه از ارتفاعات کردستان در روانم آرشیو می کنم و با حال و هوایی تازه به شهر بر می گردم. همین یک روز کافی است تا بتوانم روزها و ماه های پیش رویم را کارگردانی کنم.