در یکی از سفرهایم به کردستان عراق، خانه یکی از دوستان رفتم. بعد از شام با خانمش رفتیم خانه پدرش. از آنجا هم رفتیم خانه دوستش که پلیس شهر بود! خلاصه مهمانی در مهمانی.
حالا شما هم به سایت من سر زده اید، اما مهمان تان می کنم وبلاگ ست گادین و پست امروزش:
One way to deal with a changing world and new problems is to take yourself very seriously, others not so much.
The other way is to take the situation quite seriously, but perhaps not focus so much on taking ourselves seriously.
As Ani DiFranco points out, rock musicians take themselves very seriously but don’t care so much about the rest of the world. Folk singers do the opposite.
راهی برای مواجهه با جهانی در حال تغییر و مشکلات جدید این است که خودت را خیلی جدی بگیری، اما دیگران را نه چندان.
راه دیگر این است که موقعیت را کاملاً جدی بگیری، اما شاید چندان روی جدی گرفتن خودت تمرکز نکنی.
همان‌طور که آنی دی‌فرانکو اشاره می‌کند، موسیقیدان‌های راک خودشان را خیلی جدی می‌گیرند، اما چندان به بقیه دنیا اهمیت نمی‌دهند. خوانندگان فولک برعکس عمل می‌کنند.
از حضرت Grok پرسیدم چطور می توانم خودم را جدی بگیریم و بقیه را به هیچ کجایم! جواب داد:
1. شناخت ارزش‌های خودت: اول باید بدانی چه چیزی برای تو مهم است؛ مثل اهداف، باورها و اصولی که به آن‌ها پایبند هستی. این شناخت به تو اعتمادبه‌نفس می‌دهد تا روی خودت تمرکز کنی، بدون اینکه بیش از حد به نظرات یا رفتارهای دیگران وابسته باشی.
2. تمرکز بر رشد شخصی: به جای مقایسه خودت با دیگران، روی بهبود مهارت‌ها، دانش و سلامت روان خودت کار کن. این کار باعث می‌شود خودت را محور اصلی قرار دهی و کمتر تحت تأثیر قضاوت‌های خارجی باشی.
3. رها کردن نیاز به تأیید دیگران: وقتی خودت را جدی می‌گیری، نظرات دیگران کمتر برایت تعیین‌کننده می‌شود. این به این معنا نیست که بی‌احترامی کنی، بلکه به این معناست که اجازه ندهی انتظارات یا انتقادات دیگران مسیر تو را عوض کند.
4. حفظ حس شوخ‌طبعی نسبت به دیگران: به جای اینکه رفتار یا حرفهای دیگران را بیش از حد تحلیل کنی، با یک نگاه سبک‌تر به آن‌ها نگاه کن. این کمک می‌کند که کمتر درگیر درام‌های غیرضروری شوی و انرژی‌ات را برای خودت نگه داری.
5. مرزبندی سالم: یاد بگیر که کجا باید به دیگران توجه کنی و کجا باید فاصله بگیری. مثلاً در روابط حرفهای یا شخصی، به اندازه‌ای که لازم است درگیر شو، اما اجازه نده دیگران تو را از اولویت‌های خودت دور کنند.
مثال عملی: فرض کن در یک بحث گروهی، کسی نظرت را مسخره می‌کند. به جای اینکه عصبانی شوی یا بخواهی خودت را ثابت کنی، با اعتمادبه‌نفس نظرت را توضیح می‌دهی و اگر بحث به نتیجه نرسید، با آرامش کنار می‌کشی. این نشان می‌دهد که به خودت و دیدگاهت احترام می‌گذاری، اما نیازی نداری که حتماً دیگران تأییدت کنند.
آخرین نظرات: