این روزها با هر کسی در ایران صحبت می کنم، از پا در هوا بودن همه چیز می گوید. از اینکه مملکت روی هوا که نه، در مه فرو رفته و همه گم و منگ هستند. اما واقعا بهترین راه کار برای این اوضاع چیست؟ باهوش ترین و پخته ترین آدمهایی که آنجا می شناسم، از زلزله تهران و دوران گذار و ورشکستگی کامل بانک ها و… می گویند. خلاصه سر آدم درد می گیرد از این واقعیت ها. اما دوباره برگردیم به آن سوال، واقعا چکار باید کرد؟

قطعا جوابی برایش ندارم. اما یک چیز را می دانم. بهترین موهبت ها در بحران ها برایم اتفاق افتاده اند. اما نه با ذهنیت قربانی، با ذهنیت جنگجو. وارن بافت می گوید جایی که مردم طمع می کنند بترس، جایی که می ترسند طمع کن. این را برای سرمایه گذاری به کار برده. اما برای زندگی هم کاربرد دارد. طمع کنید. چگونه؟ خودتان بهتر می دانید.