فیلم Commitment 2019 ساخته ی سمیح کاپلان اوغلو را امروز دیدم. پیش از این فیلم Commitment Hasan 2021 را هم دیده بودم. گویا سمیح کاپلان اوغلو قصد دارد یک سه گانه ی دیگر بسازد، این بار با موضوع تعهد. فیلم «تعهد حسن» را دوست داشتم، اما این فیلم تعهد او که سال 2019 ساخته شده است را نه. گویا سمیح کاپلان اوغلو فقط باید دوربینش را توی طبیعت و روستاهای بکر ترکیه بکارد تا باور کنیم در حال تماشای فیلمی از او هستیم.

ما با درخشش نور لای درختهای تنومند فیلمهایش عادت داریم. سمیح کاپلان اوغلو را با روابط انسانها با طبیعت، مفاهیم هویت، تعلق و کشف معانی زندگی می شناسیم. او در فیلمهای آپارتمانی نمی تواند تجربه ی بصری و زیبایی شناسی فیلم های قبلی اش را تکرار کند. ریتم کند و مدیتیتیو فیلمهای قبلی اش اش به تماشاگر اجازه می دهد تا عمیقا با داستان ها و شخصیت ها درگیر شویم. امیدوارم آخرین فیلم از این سه گانه در طبیعت روایت شود. با یک تم فلسفی – معنوی و شخصیت پردازی عمیق. مانند آخرین اثر از تریلوژی یوسف: فیلم Honey 2010.