امروز انیمیشن سینمایی Inside Out 2 را دیدم. سالها قبل از دیوید ممت خوانده بودم که دیدن انیمیشن برای فیلمساز الهام بخش تر است تا فیلم داستانی یا مستند. آن موقع با این حرف موافق بودم. حالا هم موافقم.

دیدن انیمیشن می‌تواند تأثیر بیشتری بر تخیل فیلمساز داشته باشد، زیرا انیمیشن از قید و بندهای واقعیت فیزیکی آزادتر است و به سازندگان این امکان را می‌دهد تا دنیای کاملاً تخیلی، کاراکترهای غیرممکن و رویدادهای غیرعادی را با آزادی بیشتری به تصویر بکشند.

در انیمیشن، محدودیت‌های فنی، مانند گرانش یا قوانین فیزیکی کنار می‌رود و فیلمساز می‌تواند هر چیزی که در ذهنش هست، به راحتی تجسم کند.

به‌طور کلی، انیمیشن تخیل را تحریک می‌کند، چرا که در آن مرزهای خلاقیت بسیار گسترده‌تر از فیلم‌های فیکشن  است.

همچنین از لحاظ بصری، انیمیشن‌ها می‌توانند با رنگ‌ها، شکل‌ها و سبک‌های مختلفی که در دنیای واقعی دیده نمی‌شود، به شیوه‌های متفاوتی از نظر احساسی و روایتی با مخاطب ارتباط برقرار کنند، و همین قابلیت انعطاف‌پذیری بصری ممکن است الهام‌بخش فیلمساز برای خلق آثار نوآورانه و خلاقانه‌تر شود.

یاداشتی درباره فیلم کوتاه شورت لیست اسکار: Yellow + دانلود