تکه هایی از مصاحبه با تاتیانا هوزو کارگردان مستند The Echo

✅ طبیعی بودن به دلیل نزدیکی ما به افراد شکل گرفت. من به سینمای “مگس روی دیوار” یا دوربین پنهانی که دخالت نمی‌کند و تلاش می‌کند آن واقعیت بکر را بگیرد، اعتقادی ندارم.

برای من سینما درست برعکس است، یعنی حضور داشتن، مشارکت کردن، تماس با دیگران. در این فیلم، دوربین بسیار نزدیک به مردم است و کلید طبیعی بودن در همین نزدیکی در ارتباط است. رابطه‌ای که با بچه‌ها ایجاد شد، این فضا را خلق کرد.

✅ ما روی صدا خیلی دقت کردیم، بله. فکر می‌کنم در زندگی دیگر، من صداگذار بودم!

من عاشق صدا هستم و آن را ابزاری بسیار قدرتمند می‌دانم برای بردن تماشاگر به یک سفر حسی. یادم می‌آید اولین باری که صدای جنگل با باد را شنیدم، شکستن شاخه‌ها فوق‌العاده بود؛ غرشی داشت و صداهایی فلزی به گوش می‌رسید. هر وقت صدابردار می‌آمد، با او به آنجا می‌رفتیم و به او می‌گفتم: “صدا رو بیشتر کن، بیشتر کن تا غریدن جنگل رو بشنویم.”

با طراح صدا، کاری بسیار دقیق انجام دادیم تا صدای طبیعی را تقویت کنیم و از منظره، شخصیتی دیگر با زبان خاص خودش بسازیم.

مستندی خیال انگیر از فیلمسازی با استعداد + دانلود