خیلی وقت ها ما نمی ترسیم که کاری بکنیم، می ترسیم «کسی ببینه» که داریم اون کار رو انجام می دیم.

و انگار این ترس، مارو تو یه اتاق شیشه ای گیر می ندازه: همه چیز رو می بینی، می فهمی، حتی می تونی دست دراز کنی سمتش، ولی یه چیزی جلوت رو می گیره. همون «نگاه».

بلوغ یعنی اینکه بدونی چه زمانی باید شمشیر بزنی، چه زمانی باید بشینی.

نذاریم نگاه دیگران تو ذهنمون قاتل این بلوغ بشه.

زمستان یک شبه خواهد رسید