استیو تولتز، نویسنده رمان های «جزء از کل» و «ریگ روان» در کتاب هایش جملات الهام بخش زیادی دارد. یکی از آنها که من بسیار دوست دارم و همیشه برای خودم تکرار می کنم و چند بار هم در اینستاگرام زیر عکس پا جایی هوا کرده ام این است: تنها آدم‌هایی ارزش نگاه کردن دارند که رسیده‌اند به قعر و آن ته کمانه کرده‌اند، چون بعد از کمانه کردن در عجیب‌ترین مدارها قرار می‌گیرند.
ده جمله ی زیبا از کتاب های استیو تولتز انتخاب کرده ام برای الهام روزانه با هم مرور کنیم.
1: «آدم‌ها زن و شوهر و دوست‌دختر و دوست‌پسر می‌گیرند برای اینکه به خودشان اجازه ندهند بیش از حد عجیب و غریب شوند.»
2: «انسانی که خود را از قید و بند خون و خاک رها نکرده، انسان کامل نیست و توانایی عشق و خردورزی ندارد.»
3: «جهان جای خطرناکی است، نه به خاطر آدم‌های شرور، بلکه به خاطر آدم‌های خوبی که هیچ کاری نمی‌کنند.»
4: «حقیقت مثل یه تیغ تیز می‌مونه، یا باهاش خودت رو نجات می‌دی یا خودت رو نابود می‌کنی.»
5: «جهان به آدم‌هایی نیاز داره که جرات داشته باشن متفاوت باشن، حتی اگه مسخره به نظر بیان.»
6: «آدم‌ها عادت دارن به خودشون دروغ بگن، چون حقیقت همیشه زیادی سنگینه.»
7: «گاهی وقت‌ها بزرگ‌ترین شجاعت اینه که خودت رو همون‌جوری که هستی قبول کنی.»
8: «آدم‌ها وقتی چیزی رو ندارن، قدرش رو می‌دونن، ولی وقتی بهش می‌رسن، دیگه براشون مهم نیست.»
9: «جهان یه تئاتر بزرگه، و ما همه بازیگریم، فقط بعضی‌هامون نقش بهتری گیرمون اومده.»
10: آدم‌هایی که بی‌اندازه از نقص‌هاشون وحشت دارن، همون نقص‌ها بارزترین وجه شخصیت‌شون می‌شه.
11: اکثر اوقات که آدم‌ها از ریسک هنری حرف می‌زنند، در واقع منظورشان ریسک اقتصادی است. منظورشان این نیست که «آیا این موفق می‌شود؟» منظورشان این است که «کسی این را می‌خرد؟»
یکی اضافه بود از قولی که داده بودم؟ از چینی ها یاد گرفتم! همیشه یک چیزی اضافه برخلاف انتظارت به تو می دهند.
آخرین نظرات: